Ik betrapte mezelf er net op: tussen de laatste deadlines, gesprekken en to‑do‑lijsten glipte het woord “annuleren” mijn hoofd binnen. Geen tijd meer om een lijstje te maken, kleding te kopen voor de vakantie, laat staan om mentaal af te schakelen.
Herkenbaar?
Mijn vader was er kampioen in: altijd dóór, nog even dit, nog even dat… en dan tijdens de vakantie gevloerd door griep of migraine. Ik zie het patroon haarfijn, maar eerlijk is eerlijk: ik liep er jaren zelf net zo hard in. Gaten dichtlopen, overal bijspringen, niet op mijn eigen plek staan.
Tot ik het onder ogen kwam.
Ik vroeg me af: voor wie of wat ben ik al die gaten eigenlijk aan het vullen?
Het antwoord deed pijn én luchtte op. Sindsdien plan ik niet alleen mijn werk, maar ook mijn herstel‑momenten. Een lege avond blijft leeg. Een rustdag is net zo heilig als een afspraak met een opdrachtgever. En weet je wat? Mijn resultaten leiden er niet onder—integendeel.
Dus nee, ik annuleer mijn vakantie niet. Ik annuleer het oud patroon van eindeloos doorgaan. Deze zomer stap ik in de camper met ruimte in mijn agenda én in mijn hoofd.
Herken jij dit? Welke kleine stap zou jij vandaag kunnen zetten om straks écht vrij te zijn?
Fijne vakantie!
